قدم زدن تو ساحل

پنجشنبه 17 اردیبهشت 94 عصر رفتیم کنار دریا. آنیل خانم که تازه یاد گرفته تو بیرون هم خودش راه بره و خیلی هم از این کار خوشحال میشه کنار دریا دست در دست بابای مهربونش که آنیل رو بیشتر از دنیا دوست داره راه میرفت و با فرفره که باباش براش خرید بازی میکرد و می خندید. خیلی با هیجان راه میرفت و می خندید.

آنیل جونم فقط موقعی که تازه رسیده بودیم کنار دریا رو شنها افتادی وقتی برداشتیمت دیدم دهن خوشگلت پر از شنه اون دندونهای صدفی ماهت دندونهای آسیاب که تازه تازه داشتن دو تا از پایین و دو تا از بالا درست متقارن در میومدن روشون شن بود خیلی ترسیدیم دست و پامونو گم کردیم تو هم میدیدی ما هل شدیم خیلی بیشتر گریه میکردی. بالاخره با هزار سختی صورت و دهنتو شستیم،  غذاتو خوردی و دوباره خندیدی....

الهی همیشه شاد باشی دخترک ناز بابا و مامان.